Vergezeld door fluitende vogels, opstijgende vliegtuigen en een heerlijke kop koffie ga ik op een zonnige maandag in gesprek met Tille. Ze vertelt over hoe ze nog steeds verwonderd raakt van papierresten en over de kleine bloemboeketjes die ze als kind maakte.
Interview door Chiara Verschueren • Foto’s door Rana Van Pellecom
Hoe is Redopapers ontstaan?
Redopapers is eigenlijk ontstaan vanuit een fascinatie voor papierresten en een passie voor vormgeven. Linde en ik hebben samen grafische vormgeving gestudeerd in Antwerpen en hebben elkaar ook daar leren kennen. Tijdens onze studie zagen we vaak mooie papierresten in drukkerijen liggen en begon het te kriebelen om daar iets mee te doen.
Het begon als een hobby, maar toen we merkten dat onze planners in de smaak vielen, besloten we om er volledig voor te gaan.
We hebben het geluk gehad dat we vanaf het begin ondersteund werden door de juiste mensen. Zo mochten we bijvoorbeeld een jaar lang gratis in een atelier bij een drukkerij werken, wat ons de kans gaf om te sparen voor onze eigen snijmachine.
Jullie zijn beiden ontwerpers. Hoe staat het esthetische tegenover het circulaire?
Die moeten hand in hand gaan. Ze kunnen niet zonder elkaar. We zouden nooit een mooi vormgegeven product lanceren dat niet uit resten bestaat en proberen ook geen producten te maken uit resten die we niet mooi vinden.
Sommige mensen kopen onze producten gewoon omdat ze die mooi vinden, zonder te weten dat we op restpapier drukken. Dat vinden we een heel groot compliment omdat we veel belang hechten aan onze ontwerpen.
Is de interesse voor het circulaire er altijd geweest?
Ja. Het mooie in afval zien heeft er altijd ingezeten. Als kind ging ik vaak met mijn mama naar de bloemenwinkel waar zij dan een boeket bloemen kocht. Ik mocht toen altijd achter de toonbank kruipen om een kleiner boeketje te maken van de takjes en bloemetjes die op de grond vielen tijdens het samenstellen van het groter boeket. Ik maakte dus eigenlijk kleine boeketjes van die resten.
Starten jullie altijd vanuit de papierresten of soms ook vanuit een ontwerp/idee?
Eigenlijk bijna altijd vanuit resten. Als we merken dat er een bepaalde reststroom is van iets, gaan we op zoek naar wat we daarmee kunnen doen. Zo kregen we voor een bepaalde periode bijvoorbeeld drie paletten geel karton binnen per maand. Uiteindelijk zijn dit onze notebooks geworden.
We hebben natuurlijk ook zelf ideeën en er komen ook vaak specifieke vragen binnen van klanten. Zo is er bijvoorbeeld al een tijdje vraag naar een jaarplanner… maar zo’n grote papierresten hebben we jammer genoeg nog niet gevonden.
Werken jullie met alle soort papier?
Neen. Gladde papieren gebruiken we bijvoorbeeld niet, want die zijn niet schrijfbaar. We proberen kritisch te zijn, want we willen mooie maar zeker ook bruikbare producten maken. Ook kunnen we momenteel nog niet alle papierresten verwerken, dus dan kunnen we maar beter kritisch zijn wanneer we beslissen of we een print wel of niet gebruiken.
Het liefst werken we met grote reclameborden. Een grote print van een auto wordt na het uitsnijden helemaal onherkenbaar op een klein to do lijstje.
Wat gebeurt er met jullie papierresten?
Veel resten hebben we eigenlijk niet, want de formaten die we gebruiken zijn berekend om zo min mogelijk overschot te hebben. De resten die we wel hebben zijn lange, smalle stroken papier. Die worden soms opgehaald door ateliers die zelf papier willen scheppen.
Om heel eerlijk te zijn hebben we zó weinig papierresten dat het vaak niet de moeite is om nog door te geven aan iemand anders. Ze belanden vaak toch nog in de papierbak.
Ik las op de website dat jullie samenwerken met kwetsbare groepen?
Inderdaad. Dat doen we eigenlijk al vanaf het begin. We werken samen met mensen met een beperking, mensen uit een psychiatrie die terug de arbeidsmarkt in gaan en mensen die uit een ander land komen en dus nog niet goed Nederlands spreken.
De taken van de mensen met een beperking zijn vaak heel duidelijk omlijnd en mensen die nog geen Nederlands spreken komen via een soort inburgeringsparcours bij ons terecht.
Jullie lijken een heel veelzijdige job te hebben…
Ja dat klopt. We moeten telkens een andere hoed opzetten. Momenteel zijn we aan het uitpluizen waar onze eigen sterktes liggen en wat ieder van ons écht graag doet. Die dingen blijven we doen en de andere taken besteden we uit. Want al het administratieve bijvoorbeeld, daar worden zowel Linde als ik niet warm van.
We proberen ook een onderscheid te maken tussen dingen die we graag doen en dingen die we goed kunnen. Er zijn bijvoorbeeld bepaalde dingen die ik goed kan, maar waar ik weinig energie van krijg. Die zaken zouden door iemand anders gedaan kunnen worden.
We willen dat iedereen in ons team in zijn eigen sterkte staat. Dat is super veel waard.
Wat is je favoriete product om te maken en om te gebruiken?
Het uitsnijden van de covers van onze agenda’s vind ik het leukste om te doen. Daar kunnen we ook iets meer tijd aan besteden, want we hopen natuurlijk dat mensen die covers meerdere jaren na elkaar gaan gebruiken.
Mijn favoriete product om zelf te gebruiken is de maandkalender. Ik hou ervan om zicht te hebben op de volledige maand, anders loop ik het risico dat ik mijn weken te vol plan.
Jullie hebben samen met Wolvis Blocnotes gemaakt. Kenden jullie Wolvis al voor de samenwerking?
Ja. Ik heb zelfs een Wolvis sjaal. Wolvis en Redopapers zijn eigenlijk beiden ontstaan vanuit een passie. Dat is een groot verschil met ondernemingen die een gat in de markt zien en daar meteen een businessmodel aan koppelen. Ik denk dat je dat verschil als klant wel voelt. Niet dat het één beter is dan het ander, maar omdat we beiden vanuit een passie zijn gestart, voel ik wel een verbinding met Wolvis.
Wat vind je zelf het leukste aan je job? En is dat veranderd doorheen de jaren?
Dat is al heel vaak veranderd. In het begin voelde Redopapers echt aan als een speeltuin van resten. Toen kon er ook nog meer, omdat we nog niet de kosten hadden die we nu hebben.
Het leukste vind ik sowieso dat ik verwonderd blijf als ik in de papierbak kijk en een mooie snipper zie liggen. Dat vind ik eigenlijk heel bijzonder, dat die verwondering na al die jaren nog steeds aanwezig is en dat we op zoek blijven gaan naar manieren om onze speeltuin te behouden.
Waar ben je het meest trots op?
Ik ben heel trots wanneer ik onze producten mooi gepresenteerd in een winkel zie liggen die ik toevallig binnenwandel. Ook ben ik trots dat we altijd gehandeld hebben naar onze waarden en normen. Het is niet altijd makkelijk om met resten te werken… maar we hebben volgehouden en daar zijn zowel Linde als ik heel trots op.
